شعر درمورد تواضع

دوشنبه 13 آذر 1396

15:31

علی دانایی

[ ]

سهل باشد گر کنند افتادگان افتادگی

مهربانی و تواضع از بزرگان خوش نماست

(ملا محسن فیض کاشانی، قرن یازدهم)
***

لذت فقر چو باده ست که پستی جوید	که همه عاشق سجده ست و تواضع سرمست
تا بدانی که تکبر همه از بی مزگیست	پس سزای متکبر سر بی ذوق بس است
گریه شمع همه شب نه کی از درد سرست	چون ز سر رست همه نور شد از گریه برست

(مولوی، قرن هفتم)

تواضع پایه اقبال مندیست	به قدر خاکساری سر بلندیست
در او شاه جهان مسند نشین است	کدامین سربلندی بیش ازین است

(کلیم کاشانی، قرن دهم و یازدهم)
***

(محمد اسیری لاهیجی، قرن نهم)
***

دوست می سازد تواضع دشمن دیرینه را	خاکساری می کند جاروب گرد کینه را
نشکنی تا خویش را، از دوست کی یابی نشان	هست پیچیدن کلید قفل این گنجینه را

***

بیابی از تواضع هر چه خواهی	که خاک پا شدن خاک مراد است
کشد تیغ زبان طعن بر خویش	جگر داری که با خود در جهاد است

***

با تواضع می توانی جانِ دشمن را گرفت

جز به شمشیر خمیده، خصم را گردن مزن

(واعظ قزوینی، قرن یازدهم)
***

هر تواضع که پی منفعت است	از خسان آن نه تواضع صفت است
طمع از خلق گدایی باشد	گر همه حاتم طایی باشد

***

تواضع کن آن را که دانشور است

به دانش ز تو قدر او برتر است

***

به تواضع چو ساخت خود را پست

حق گرفتش بدان ترفع دست

(نورالدین عبدالرحمان جامی، قرن نهم)

موضوعات: شعر,تواضع و فروتنی,

[ بازدید : 422 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :

]